Dyftong (ang. ”diphthong” /ˈdɪf.θɒŋ/ lub /ˈdɪp.θɒŋ/) to bliskie połączenie dwóch samogłosek. Dyftong określany jest jako ruch z pierwszej samogłoski do drugiej. Trzeba jednak pamiętać, że samogłoska pierwsza powinna być wypowiadana dłużej.
W języku angielskim mamy osiem dyftongów. Dla niektórych to dość spora ilość, ale od razu powiem, że nie ma się czego bać.
Poniżej znajdują się wszystkie dyftongi wraz z przykładami. Podkreślona literka w angielskim słowie wskazuje na umiejscowienie omawianego dźwięku.
aɪ – podobne do ”aj” – występuje np. w: ”bye” /baɪ/
aʊ – podobne do ”au” – występuje np. w: ”now” /naʊ/
eɪ – podobne do ”ej” – występuje np. w: ”make” /meɪk/
eə – jest to połączenie otwartego ”e” z bardzo krótkim ”e” – występuje np. w: ‚‚there” /ðeə/
əʊ – troszkę podobne do ”eu” lub ”oł” – występuje np. w: ‚‚go” /ɡəʊ/
ɪə – podobne do ”ie” – występuje np. w: ”beer” /bɪə/
ɔɪ – podobne do ”oj” – występuje np. w: ”boy” /bɔɪ /
ʊə – podobne do ”ue” – występuje np. w: ”sure” /ʃʊə/, które czytamy również /ʃɔː/
Dyftongi lubię nazywać wstępem do czegoś poważniejszego, a mianowicie do tryftongów. Skoro dyftongi składają się z dwóch samogłosek, to tryftongi będą składać się z samogłosek.. ilu? No właśnie!
Angielski z M. 
Wygladaja groźnie, a tryftongi to już w ogóle. 😉 Powodzenia w dalszym pisaniu
PolubieniePolubienie
O tryftongach wpis pojawi się wkrótce – one to dopiero są paskudne!
Pozdrawiam, M.
PolubieniePolubienie